Dorothy Hansine Andersen (15 maja 1901 – 3 marca 1963) była amerykańską lekarką, pediatrą i patolog, która jako pierwsza zidentyfikowała mukowiscydozę – pierwsza opisała chorobę i ją nazwała. Wcześniej objawy mukowiscydozy mylono z innymi chorobami.
Podczas swojej kariery naukowej Dorothy Hansine Andersen badała wiele dzieci, które miały problemy z trawieniem lub oddychaniem. Podczas przeprowadzania sekcji zwłok zauważyła, że wielu młodych pacjentów, którzy jak to wtedy się wydawało, zmarli na celiakię, miało wypełnione płynem torbiele trzustkowe, otoczone bliznami. Odkryła również podobne blizny i uszkodzenia tkanek w płucach. Czynniki te doprowadziły ją do wniosku, że uszkodzenia płuc i trzustki spowodowane były przez nową, nieznaną wtedy chorobę, którą nazwała „”cystic fibrosis of the pancreas”. Nazwa “cystic” odnosi się do znalezionych torbieli, a “fibrosis” czyli “zwłóknienie” opisuje blizny w płucach i trzustce. Jej badania zostały opublikowane w American Journal of Diseases of Children w 1938 r. W 1939 r. otrzymała nagrodę im. E. Meada Johnsona za badania nad mukowiscydozą.
W 1942 wraz z Paulem di Sant’Agnese opracowała pierwszy skuteczny test diagnostyczny w kierunku mukowiscydozy.
Znany wszystkim dzieciom i dorosłym duński pisarz i poeta Hans Christian Andersen był wujkiem Dorothy Andersen.
